کد مطلب:276398 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:113
شباهت به آدم
خداوند آدم را خلیفه خود در تمام زمین قرار داد و او را وارث آن ساخت و چنین فرمود: «إِنِّی جاعِلٌ فِی الأَرْضِ خَلِیفَةً»؛ [1] همانا من در زمین جانشینی قرار می دهم. و خداوند حضرت حجّت علیه السلام را نیز وارث زمین، و خلیفه خود در زمین قرار خواهد داد، چنان كه از حضرت ابی عبد اللَّه صادق علیه السلام مروی است كه در تفسیر آیه: «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الأَرْضِ»؛ [2] خداوند به كسانی از شما كه ایمان آورده اند و كارهای شایسته انجام داده اند وعده داده كه آنان را در زمین خلافت بخشد. فرمود: او قائم و اصحابش می باشند و هنگام ظهورش در مكّه در حالی كه دست بر صورت می كشد، می گوید: «اَلْحَمْدُ للَّهِِ الَّذِی صَدَقَنا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الأَرْضَ...»؛ [3] سپاس خداوندی كه وعده اش را درباره ما راست گردانید و زمین را به میراث ما درآورد. [4] .
و در حدیث مفضّل آمده كه: خروج می كند در حالی كه ابری بالای سرش سایه افكنده و در آن منادی ندا می كند: این مهدی خلیفه خدا است، از او پیروی كنید.
[ صفحه 250]
گریه آدم علیه السلام:
از پیامبرصلی الله علیه وآله آمده كه فرموده: آدم علیه السلام آن قدر بر فراق بهشت گریست تا این كه اشك از دو گونه اش مانند آبراه جاری شد. [5] از امام صادق علیه السلام نیز همین معنی روایت شده است. [6] .
حضرت قائم علیه السلام نیز - مانند آدم - گریه بسیار دارد، چنان كه در زیارت ناحیه از آن حضرت است كه - خطاب به جدّش حسین علیه السلام - می گوید: شب و روز برایت ندبه می كنم و به جای اشك بر تو خون می گریم.
درباره آدم علیه السلام آیه نازل شده كه: خداوند تمام اسم ها را به آدم تعلیم فرمود. [7] وامّا قائم - عجّل اللَّه فرجه الشریف -: خداوند آنچه به آدم آموخت به او نیز آموخته و اضافه بر آن هم مطالب دیگری آموخته است، چه این كه آدم بیست و پنج حرف از اسم اعظم را آموخته بود - چنان كه در حدیث آمده - و پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله هفتاد و دو حرف از آن را آموخت، و تمام اموری كه خداوند متعال به پیامبرش داده، به اوصیای آن حضرت نیز داده شده تا به مولای ما حضرت قائم - عجّل اللَّه فرجه الشریف -.
و در خبر صحیحی ثقة الاسلام كلینی از حضرت امام صادق علیه السلام مروی است كه فرمود: آن علمی كه بر آدم علیه السلام نازل شد دیگر برداشته نشد، و هیچ عالمی نمرده مگر این كه علمش را به ارث گذاشته است، زمین بدون عالم باقی نمی ماند. [8] .
آدم علیه السلام زمین را با عبادت خدا زنده كرد، پس از آن كه جنّیان با كفر و طغیانشان آن را میرانده بودند. قائم علیه السلام نیز زمین را با دین خدا و عبادت و عدالت و برپایی حدودش زنده خواهد كرد، بعد از مردن آن به كفر و معصیت اهل زمین.
[ صفحه 251]
در بحار از حضرت ابوجعفر باقرعلیه السلام درباره آیه: «یُحْیِی الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها»؛ [9] زمین را پس از مرگ آن زنده می سازد.
آمده كه فرمود: خداوند - عزّوجلّ - به وسیله قائم علیه السلام زمین را بعد از مرگش زنده گرداند ومنظور از مرگ آن، كفر اهل آن می باشد كه كافر در حقیقت مرده است. [10] .
و در وسائل درباره آیه: «یُحْیِی الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها» آمده كه حضرت ابوابراهیم موسی بن جعفرعلیهما السلام فرمود: به وسیله باران احیا نمی كند، بلكه خداوند مردانی برمی انگیزد كه عدالت را زنده می كنند، و زمین به خاطر احیای عدالت، زنده می شود، و به درستی كه اگر یك حدّ در زمین برپا شود، سودمندتر از چهل روز باران است. [11] .
و در همان كتاب از پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله منقول است كه فرمود: یك ساعت امام عادل بهتر است از عبادت هفتاد سال، و یك حدّ كه برای خدا در زمین برپا شود سودمندتر است از چهل روز باران.
با این همه تا كی و تا چند، آدم و قائم را با هم مقایسه كنم در حالی كه آدم به خاطر قائم خلق شد.
إِنَّ الَّذِی غ خَلَقَ المَكارِمَ حازَها
فِی صُلْبِ آدَمَ لِلإِمامِ القآئِمِ
آن كه مكارم اخلاق را آفرید همه را در صلب آدم قرار داد برای امام قائم - عجّل اللَّه فرجه الشریف -.
و در حدیث مفضّل آمده كه: خروج می كند در حالی كه ابری بالای سرش سایه افكنده و در آن منادی ندا می كند: این مهدی خلیفه خدا است، از او پیروی كنید.
[ صفحه 250]
گریه آدم علیه السلام:
از پیامبرصلی الله علیه وآله آمده كه فرموده: آدم علیه السلام آن قدر بر فراق بهشت گریست تا این كه اشك از دو گونه اش مانند آبراه جاری شد. [5] از امام صادق علیه السلام نیز همین معنی روایت شده است. [6] .
حضرت قائم علیه السلام نیز - مانند آدم - گریه بسیار دارد، چنان كه در زیارت ناحیه از آن حضرت است كه - خطاب به جدّش حسین علیه السلام - می گوید: شب و روز برایت ندبه می كنم و به جای اشك بر تو خون می گریم.
درباره آدم علیه السلام آیه نازل شده كه: خداوند تمام اسم ها را به آدم تعلیم فرمود. [7] وامّا قائم - عجّل اللَّه فرجه الشریف -: خداوند آنچه به آدم آموخت به او نیز آموخته و اضافه بر آن هم مطالب دیگری آموخته است، چه این كه آدم بیست و پنج حرف از اسم اعظم را آموخته بود - چنان كه در حدیث آمده - و پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله هفتاد و دو حرف از آن را آموخت، و تمام اموری كه خداوند متعال به پیامبرش داده، به اوصیای آن حضرت نیز داده شده تا به مولای ما حضرت قائم - عجّل اللَّه فرجه الشریف -.
و در خبر صحیحی ثقة الاسلام كلینی از حضرت امام صادق علیه السلام مروی است كه فرمود: آن علمی كه بر آدم علیه السلام نازل شد دیگر برداشته نشد، و هیچ عالمی نمرده مگر این كه علمش را به ارث گذاشته است، زمین بدون عالم باقی نمی ماند. [8] .
آدم علیه السلام زمین را با عبادت خدا زنده كرد، پس از آن كه جنّیان با كفر و طغیانشان آن را میرانده بودند. قائم علیه السلام نیز زمین را با دین خدا و عبادت و عدالت و برپایی حدودش زنده خواهد كرد، بعد از مردن آن به كفر و معصیت اهل زمین.
[ صفحه 251]
در بحار از حضرت ابوجعفر باقرعلیه السلام درباره آیه: «یُحْیِی الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها»؛ [9] زمین را پس از مرگ آن زنده می سازد.
آمده كه فرمود: خداوند - عزّوجلّ - به وسیله قائم علیه السلام زمین را بعد از مرگش زنده گرداند ومنظور از مرگ آن، كفر اهل آن می باشد كه كافر در حقیقت مرده است. [10] .
و در وسائل درباره آیه: «یُحْیِی الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها» آمده كه حضرت ابوابراهیم موسی بن جعفرعلیهما السلام فرمود: به وسیله باران احیا نمی كند، بلكه خداوند مردانی برمی انگیزد كه عدالت را زنده می كنند، و زمین به خاطر احیای عدالت، زنده می شود، و به درستی كه اگر یك حدّ در زمین برپا شود، سودمندتر از چهل روز باران است. [11] .
و در همان كتاب از پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله منقول است كه فرمود: یك ساعت امام عادل بهتر است از عبادت هفتاد سال، و یك حدّ كه برای خدا در زمین برپا شود سودمندتر است از چهل روز باران.
با این همه تا كی و تا چند، آدم و قائم را با هم مقایسه كنم در حالی كه آدم به خاطر قائم خلق شد.
إِنَّ الَّذِی غ خَلَقَ المَكارِمَ حازَها
فِی صُلْبِ آدَمَ لِلإِمامِ القآئِمِ
آن كه مكارم اخلاق را آفرید همه را در صلب آدم قرار داد برای امام قائم - عجّل اللَّه فرجه الشریف -.
[1] سوره بقره، آيه 30.
[2] سوره نور، آيه 55.
[3] سوره زمر، آيه 74.
[4] تفسير البرهان: 146:3.
[5] بحار الانوار: 204:11.
[6] بحار الانوار: 320:101.
[7] سوره بقره، آيه 31.
[8] كافي: 223:1.
[9] سوره روم، آيه 19.
[10] بحار الانوار: 54:51.
[11] وسالئ الشيعه: 308:18.